O japońskich (dwóch) hotelach

Pod koniec maja musiałam przenieść się na kilka dni do hotelu. Nocowałam w dwóch, zupełnie różnych, no i pomyślałam, że porównanie ich może być interesujące. Kto ciekawy – niech czyta dalej :)

W połowie maja sąsiadka z dołu poskarżyła się, że cieknie u niej woda z sufitu. U mnie akurat chodziła pralka, ale nic nie ciekło, przynajmniej w widocznym miejscu. Przyszli panowie-fachowcy, obejrzeli i postanowili zajrzeć głębiej w podłogę w toalecie. Pogrzebali pół dnia i nie dopatrzyli się problemów. Później postanowiono pogrzebać w podłodze trochę głębiej, tzn. zajrzeć do rur wodociągowo-kanalizacyjnych, które u mnie biegną gdzieś w ścianach i podłogach. Prace zaplanowano na pięć dni. Łazienka i toaleta miały być niedostępne, i dodatkowo zakręcona woda w kuchni.

Zostaliśmy wysłani do hotelu. Ponieważ mieszkanie wynajmujemy, koszty noclegów pokrył właściciel mieszkania. Oczywiście wszystkim zajmowała się agencja nieruchomości, bo tutaj praktycznie nie istnieje wynajem bezpośredni. Ponieważ sytuacja była nagła, a dodatkowo w trakcie tych pięciu dni wypadał weekend, nie udało się zarezerwować jednego hotelu na cały pobyt. 

To teraz przejdźmy do hoteli. 

Pierwszym był business hotel z początku lat 90. XX wieku, a więc niezbyt nowy. Z zewnątrz nie wyglądał zachęcająco, ale opinie miał dość dobre. Udało się zarezerwować duży pokój (33 m2), tzw. semi suite lub junior suite, z jednym łóżkiem o szer. 160 cm – podaję szerokość łóżka, ponieważ tutaj w pokojach dwuosobowych łóżka podwójne są zazwyczaj dość wąskie: 120 cm, czasami 140. Pokój był narożny i jasny. Dobrze też wpadał wiatr, więc wietrzenie pokoju nie sprawiało kłopotu. Klimatyzator oczywiście był, ale jednak wolę otworzyć okno.

Na śniadanie do wyboru były trzy stałe zestawy: w stylu japońskim, w stylu zachodnim, „poranne curry” oraz czwarty zestaw zmienny. Decyzję należało podjąć poprzedniego dnia. Sala śniadaniowa była niewielka, bo i sam hotel jest nieduży (21 pokoi), i wyglądała jak kawiarenka. Posiłki przygotowywały i podawały dwie-trzy panie. Atmosfera taka trochę domowa panowała, bo i kuchnia znajdowała się zaraz za kontuarem odgrodzona od gości tylko w niewielkim stopniu, i te panie ubrane były normalnie, tzn. nie miały uniformów, które zwykle noszą pracownicy hotelu czy kelnerzy/kelnerki. 

Generalnie pracownicy hotelu byli bardzo uprzejmni i mili, sam hotel niczego sobie, poza tym, że jednak upływ czasu rzucał się w oczy. Widać było, że dbają o czystość (choć w moim pokoju dostrzegłam w kilku miejscach pokaźne warstwy kurzu 😉). Nie wiem jak inne, ale mój pokój prosił się o remont, a przynajmniej solidne odświeżenie. No i łóżko było niemiłosiernie niewygodne (sprężyny!). Ciekawe, kiedy wymieniono materac po raz ostatni. Stawiałabym na to, że ani razu od rozpoczęcia działalności.

Pokoje są sprzątane codziennie, a jeśli ktoś nie życzy sobie sprzątania, to dostanie ręczniki na wymianę.

Opłata za pokój za dwie osoby za jedną noc wyniosła 14900 jenów (ze śniadaniem). To około 430 zł.

Wymeldować należy się do godz. 10.00. Jeśli chcemy później, to za każdą dodatkową godzinę musimy zapłacić 1000 jenów (ok. 30 zł).

Internet oczywiście dostępny w pokoju bezpłatnie.

Co znajduje się w pokoju z wyposażenia dodatkowego?

Yukaty (japońskie piżamy), kapcie, ręczniki (duże kąpielowe i małe do rąk, a także ręcznik pełniący funkcję dywanika łazienkowego), mydło w płynie, płyn do mycia ciała, szampon, odżywka, szczoteczka do zębów, pasta do zębów, szczotka do włosów, maszynka do golenia, suszarka do włosów.

Oświeżacz/nawilżacz powietrza, zestaw do przygotowania herbaty (herbata w torebkach, przeciętnej jakości), szklanki, czarki na herbatę.

W recepcji można otrzymać bezpłatnie proszek do kąpieli, czepek i gumkę do włosów. Można też skorzystać z kuchenki mikrofalowej znajdującej się obok recepcji.

Takie wyposażenie to w Japonii standard. W jakimś stopniu może się różnić w zależności od hotelu.

Drugi hotel to była nówka sztuka, nieśmigana. No prawie, bo rozpoczął działalność pod koniec marca tego roku, a ja zatrzymałam się w nim niemal dokładnie dwa miesiące po otwarciu.

Zarezerwowałam pokój o nazwie Kikugetsu (po japońsku zapisuje się ją dwoma znakami: chryzantema i księżyc). To taki specjalny pokój, jeden w całym hotelu, usytuowany na ostatnim 12. piętrze. Akurat tylko ten był dostępny 😊 

Na miejscu obecnego hotelu wcześniej stał budynek, w którym między innymi działała tradycyjna japońska cukiernia Kikugetsudō. Kiedy przyszedł czas na przebudowę, w miejsce starego budynku postanowiono wybudować hotel, których nie za wiele w okolicy. I na pamiątkę tej cukierni zaprojektowano specjalny pokój, który ozdobiono różnymi przyborami używanymi do przygotowywania słodyczy.

W gablocie nad łóżkami umieszczono przybory wykorzystywane przy wyrobie słodyczy.

Pokój Kikugetsu nie jest zbyt duży, ma 23 m2. Stoją w nim dwa łóżka firmy Simmons o szerokości 120 cm każde. Do tego oryginalne poduszki składające się z segmentów o różnym wypełnieniu, zaprojektowane specjalnie dla tego hotelu we współpracy z firmą specjalizującą się w produkcji poduszek zapewniających dobry sen. 

Pomyślicie, że łatwo ulegam sugestii, ale naprawdę dawno już tak dobrze, tak wygodnie nie spałam. Łóżko (a właściwie materac) było fantastyczne, super wygodne! Zwykle sypiam bez poduszki, ale muszę przyznać, że na tej spało się wyjątkowo dobrze.

Wejście do pokoju zaprojektowano w formie genkanu (zdjęcie poniżej). Genkan – to przedsionek, pierwsze miejsce, które napotykamy po otwarciu drzwi do domu/mieszkania/ryokanu (tradycyjny japoński hotel). Tutaj zdejmuje się buty i zakłada kapcie. Genkan jest położony niżej niż reszta mieszkania. W hotelu genkan był tylko zaznaczony inną wykładziną. Obok kapci leżała kartka z informacją o konieczności zdjęcia butów. 

Po lewej stronie drzwi znajduje się wieszak na ubrania. Jak widać, miejsca niewiele.

To coś co wisi nad kapciami to noren. Jest to rodzaj zasłonki, którą wiesza się zwykle przed wejściem do sklepów, restauracji czy łaźni publicznych w godzinach otwarcia. Chroni przed wiatrem, słońcem i wścibskim wzrokiem. Na tym hotelowym widać księżyc i stylizowane kanji oznaczające chryzantemę – jest to motyw dekoracyjny tego pokoju.

Łazienka jest mała w porównaniu z poprzednim hotelem. Powierzchni płaskich (jak ja to sobie nazywam) też niewiele. 

Bidet elektroniczny ma jeszcze funkcję podgrzewania deski – nie jest opisana po angielsku, więc trudno się zorientować.

Piżama/strój pokojowy. Bardzo wygodny zestaw, ale do spania trochę za gruby moim zdaniem.

Miedziany pojemnik na herbatę (obok czajniczka) był przepiękny. 

Od lewej: opakowanie, Atom i Uran-chan (młodsza siostra Atoma).

Zielona herbata od Ryūōen – sklepu specjalizującego się w japońskiej herbacie działającego w Kioto od 1875 roku. W torebkach, dla wygody zaparzania, ale sama herbata była doskonałej jakości. A do herbaty przygotowano ciastka – Tetsuwan Atomu manjū. 

Tetsuwan Atom (potężny, silny Atom) to bohater mangi, której autorem jest Tezuka Osamu. Fani mangi wiedzą o kogo chodzi. Dla niefanów napiszę tylko, że to nieżyjący już mangaka, reżyser anime i lekarz zwany ojcem mangi, a nawet bogiem mangi.

Manjū – gotowana na parze słodkawa bułka wypełniona nadzieniem z fasoli azuki, kasztanów lub innym. Atom jest z nadzieniem z kasztanów, a Uran-chan z cukrem wasanbon, który tradycyjnie wytwarzany jest na Shikoku z lokalnej trzciny cukrowej. 

Myślałam, że to są ciasteczka powitalne na rozpoczęcie pobytu, ale okazało się, że wieczorem dostaliśmy nowe opakowanie na następny dzień – na powitanie nowego dnia ;-). 

Wystawka przyborów do produkcji tradycyjnych słodyczy.

W tym hotelu można było wymeldować się do godz. 11.00, a więc o godzinę później niż w pierwszym.

Pokoje nie są sprzątane codziennie, ale jeśli zgłosi się taką potrzebę odpowiednio wcześniej to posprzątają. Ręczniki dają nowe codziennie.

Przysługiwał nam napój powitalny do odbioru po zameldowaniu się w hotelu. Okazało się, że to napój z automatu w papierowym kubku. Do wyboru kawa, herbata, jakieś soki i coś gazowanego. 

Z tego samego automatu korzystaliśmy też podczas śniadania. Niby automat zaczynał od mielenia ziaren, więc wydawać by się mogło, że kawa będzie smaczna. Niestety, była kiepska, bardzo. A poza tym nie lubię kawy w papierowym kubku. Przy takiej ofercie śniadaniowej spodziewałabym się filiżanek.

Właśnie, śniadanie. To nim m.in. chwali się hotel. Jest w formie bufetu i w ofercie ma lokalne potrawy z całej Japonii, które cieszą się wyjatkową popularnością wśród gości hotelowych w danym regionie (hoteli tej sieci jest w Japonii około 30). Rzeczywiście, jest wyjątkowe. Codziennie potrawy trochę się zmieniają. Ale jeśli ktoś nie przepada za kuchnią japońską, to niestety nie naje się, bo oferta „nie japońska” jest bardzo ograniczona. Z pieczywa były tylko tosty i jakieś małe bułeczki, plus masło i dżem. Do tego kiełbaski, jogurt z dodatkami i tyle. 

Ja co prawda nie mam problemu z japońskim śniadaniem, ale przyznam się, że sashimi (surowa ryba) z rana to nie najlepszy pomysł. Wybór był duży i o innej porze dnia zjadłabym z ogromną przyjemnością. 

W recepcji można było dostać, a właściwie wziąć samodzielnie ze stojaka: szczoteczkę do zębów, płyn do demakijażu, żel do mycia twarzy, tonik, mleczko, maskę do włosów, grzebień, czepek kąpielowy, proszek do kąpieli. Pewnie było też coś wyłącznie dla mężczyzn, ale poza maszynką do golenia nie zwróciłam uwagi.

Ciekawym udogodnieniem dla osób, które chciały przechować bagaż przez jakiś czas przed zameldowaniem się lub po wymeldowaniu były zamykane schowki na mniejszy bagaż i możliwość przypięcia linką walizki do stojaka.

Ten hotel jest większy od poprzedniego. Ma 160 pokoi. Wyposażenie było z wyższej półki od znanych firm. No i jest droższy. Cena za pokój: 43900 jenów (sobota) i 30900 jenów (niedziela). Odpowiednio 1250 zł i 880 zł. Ze śniadaniem za dwie osoby. Dodatkowo pobrano opłatę miejscową w wysokości łącznie 600 jenów (ok. 20 zł). (Drogo, ale na cenę wpłynął termin, a także dzień tygodnia. I pamiętajmy, że to jest pokój specjalny, jeden taki w całym hotelu. Zwykły pokój dwuosobowy, z dwoma łóżkami lub z jednym, jest o wiele tańszy.)

Opłata miejscowa w Tokio została wprowadzona od 1 października 2002 roku. Jest przeznaczana (podobno) na podwyższanie atrakcyjności Tokio i na rozwój turystyki. Wynosi 100 jenów od osoby za dzień w przypadku, gdy opłata za nocleg wynosi od 10000 do 14999 jenów oraz 200 jenów od osoby za dzień w przypadku, gdy opłata za nocleg wynosi od 15000 jenów wzwyż. Ceny posiłków nie są brane pod uwagę.

I jeszcze ciekawostka. Budzę się w niedzielę, idę do łazienki i słyszę za drzwiami pokoju jakieś zamieszanie. Patrzę przez wizjer, a tam strażak w stroju bojowym z butlą tlenu na plecach (!) tuż pod moimi drzwiami, a w tle inne osoby. Co się dzieje? Już chciałam spanikować, ale uświadomiłam sobie, że po pierwsze nie trzęsło, więc to nie katastrofa naturalna, po drugie gdyby się paliło, to jakoś by to ogłosili w całym hotelu, a przynajmniej by do nas zapukali. Zaczęłam podsłuchiwać, niestety przez drzwi trochę słabo słychać... Zanim skończyłam poranną toaletę było już po wszystkim. Podczas śniadania mąż usłyszał rozmowę personelu – okazało się, że jeden z gości hotelowych nie dawał znaku życia i trzeba było jakoś dostać się do jego pokoju. Nie znam szczegółów, ale chyba wszystko dobrze się skończyło.

Widoki z okna.

Po prawej - stacja kolejowa Takadanobaba.

Porównanie (od lewej): godz. 18.46, godz. 21.59, godz. 1.26.

Podsumowanie.

Pierwszego hotelu nie polecam. Zresztą położony jest poza trasami turystycznymi Tokio. Natomiast drugi hotel, VESSEL INN Takadanobabaekimae, polecam. Z zastrzeżeniem, że osoby, które nie lubią japońskiej kuchni albo boją się jej spróbować powinny rezerwować pobyt bez śniadania. Hotel położony jest w ścisłym Tokio, w dzielnicy/okręgu Shinjuku przy stacji Takadanobaba.