Biblioteka

Nadal jest gorąco i parno, ale promienie słoneczne już nie wwiercają się w ciało, wilgotność staje się znośniejsza, a wieczorami robi się chłodniej. Cykady ucichły, już tylko gdzieniegdzie cykają, a ich rolę przejęły różne tutejsze świerszcze i pasikoniki, których wieczorny śpiew ogłusza i sprawia, że ciągle sprawdzam, czy mam zamknięte okna czy jednak otwarte. Krótko mówiąc, nadchodzi jesień :) 

Ponownie, po ponad dwóch latach, zaczęłam korzystać z biblioteki (hurra!). Jednak czytanie książek elektronicznych nie dla mnie, wolę papierowe, więc bardzo się z tego faktu cieszę. I postanowiłam co nieco napisać o japońskich bibliotekach.

Odrobinę statystyki na początek. W Tokio (prefektura metropolitalna Tokio) działa 391 bibliotek publicznych ze zbiorami liczącymi 51,218,917 woluminów (stan na 31 marca 2023 r.). W moim mieście jest 11 bibliotek, w których zgromadzono 1,219,969 woluminów.

Moja biblioteka działa od 1979 roku. Mieści się na dwóch piętrach, ale nie wiem co jest na wyższym piętrze, bo z powodu niedziałającej klimatyzacji było ono zamknięte. Podobno jest też taras, na którym „można cieszyć się lekturą przy ładnej pogodzie” (tak w opisie na stronie internetowej stoi), ale chyba też jest niedostępny. Zorientuję się przy kolejnych wizytach.

Jak korzystać z biblioteki? Najpierw, wiadomo, trzeba się zapisać ;-) Przy zapisie musimy udokumentować, że mieszkamy, uczymy się albo pracujemy na terenie tego miasta. Dostajemy plastikową kartę czytelnika i kilkustronicowy regulamin korzystania z biblioteki napisany przystępnym językiem, nie żadne tam urzędowe sformułowania, nad znaczeniem których trzeba myśleć godzinami.

(Taka ciekawostka. Nie tylko w bibliotece, ale też w urzędach, tam gdzie wypełnia się różnorakie druki, jest zawsze w widocznym miejscu przygotowany kalendarz z bieżącą datą, a właściwie nie cały kalendarz tylko sama pojedyńcza data. Jest to bardzo przydatne, bo nie trzeba się zastanawiać którego dzisiaj mamy.)

Podstawowy okres wypożyczenia to 2 tygodnie, ale można przedłużyć o kolejne dwa. Jednorazowo można wypożyczyć 10 książek i 3 płyty CD.

Jeśli przez 3 tygodnie po wyznaczonym terminie zwrotu nie oddamy książki, dostajemy zakaz wypożyczania, rezerwowania i przedłużania.

W bibliotekach są wrzutomaty, do których można zwracać książki poza godzinami pracy biblioteki.

Można też założyć sobie konto internetowe. Dzięki temu na bieżąco sprawdzimy listę wypożyczonych książek i terminy zwrotu, przeszukamy zasoby biblioteczne, zarezerwujemy książkę, zrobimy listy książek (przeczytanych, do przeczytania, itp.).

Przy wyszukiwaniu książki od razu widać czy jest dostępna i w której filii, czy są na nią zrobione rezerwacje i przez ile osób.

Książki z innych filii zamawiamy i jeśli są dostępne od razu, to  sprowadzenie nie trwa długo – dzień, może dwa.

Żeby nie zapomnieć terminu zwrotu, dostajemy wydruk – taki jakby paragon – z tytułami wypożyczonych książek i terminami zwrotu.

Na kartę tej biblioteki można korzystać (wypożyczać książki) z bibliotek w sąsiadujących miastach.

Wracając jeszcze do przedłużania. Trochę dziwnie to działa moim zdaniem. Można przedłużyć tylko jeden raz. Jeśli nie zdążyliśmy przeczytać książki, to najpierw trzeba ją zwrócić, potem się ją rezerwuje i trzeba czekać na powiadomienie, że jest do odebrania. Taką miałam sytuację właśnie. Z tego co pamiętam, to w poprzedniej bibliotece, kiedy chciałam ponownie przedłużyć, to co prawda też musiałam najpierw książkę zwrócić, ale pani bibliotekarka od razu sprawdziła, czy nikt na tę książkę nie czeka i wypożyczyła mi od ręki ponownie. Cóż, jednak każda biblioteka ma swoje zasady.

Biblioteki są dość popularne i wiele osób (w większości seniorzy) korzysta z nich na miejscu. Młodzież szkolna też bardzo licznie. Dlaczego? Pomijam oczywiście głód wiedzy, ale w bibliotece działa klimatyzacja (latem jest chłodno, zimą ciepło), jest cicho i spokojnie, są miejsca do siedzenia ze stołami lub biurkami. Również pod regałami z książkami ustawionie są krzesła/stołki – w zasadzie do czytania, ale często można napotkać podsypiającego na siedząco czytelnika, z pewnością zmęczonego trudną lekturą lub długim czytaniem ;-) Są też dostępne gazety i czasopisma.

Zwykle jest też wydzielona część dla małych czytelników z odpowiednia literaturą i małymi mebelkami.

Obsługa zazwyczaj jest bardzo miła. Jak to w Japonii, porządek musi być, więc są oddzielne stanowiska na zwroty, na wypożyczenia i na inne sprawy.

W obecnej bibliotece jest też „kącik do mycia rąk”. Oczywiście są także toalety, ale jeśli ktoś chce tylko umyć ręce, to wygodniej jest skorzystać z umywalki poza wc. Ten kącik rzeczywiście jest przydatny. Ja też po pierwszej wizycie w bibliotece i przeglądaniu wielu książek z przyjemnością z niego skorzystałam. Chyba mają dość stare i zakurzone książki...

Na blogu „To przeczytałam” Małgorzata pokazywała zdjęcia książek z biblioteki, które miały okładki zabezpieczone folią przymocowaną zszywaczem. W Japonii nie spotkałam się z takim sposobem. Tutaj książki też są osłonięte folią, ale jest ona w jakiś sposób przyklejona, podejrzewam, że termicznie, a nie klejem. Zobaczcie sami na zdjęciach.

Ta czarna książka jest nowa, ma niewiele ponad rok, więc folia nie rzuca się w oczy. Natomiast ta czerwona jest sprzed 50 lat – folia się przybrudziła i naderwała na brzegach, ale nadal trzyma i nawet nie poodklejała się po wewnętrznej stronie okładki.

Gdyby coś Was jeszcze interesowało ze spraw bibliotecznych, pytajcie w komentarzach.

Dopisek z 7 września – odpowiedź na pytanie Jotki

Tak, biblioteki organizują imprezy dla czytelników. W jednych więcej i ciekawsze, w innych mniej i bardziej monotematycznie. Oto kilka przykładów z różnych bibliotek:

> „Wieczorne opowieści” – dla dzieci w wieku od 4 lat do końca podstawówki wraz z opiekunami. Trochę straszne opowieści i opowieści z użyciem dużych książek z obrazkami. (W Japonii latem, kiedy jest bardzo gorąco, dla ochłody opowiada się straszne historie 😉).

> Dwudniowy kurs dla dorosłych z czytania dzieciom książek obrazkowych. (Ale nie że mama chce swojemu dziecku czytać, tylko chodzi o osoby, które czytają/opowiadają większemu audytorium, np. w szkole.)

> Czytanie na głos książek obrazkowych po angielsku – dla uczniów podstawówki wraz z opiekunami.

> Wystawa i warsztaty „Podróż w czasie do okresu Edo (1603-1868)”.

> Wykłady z historii sztuki.

> Jesienne recytacje.

> Zajęcia z origami (składanie i zabawa wykonanymi obiektami) dla dzieci od lat pięciu do końca podstawówki.