Yebisu Garden Place – czyli o piwie

Szczerze mówiąc nie przepadam za piwem, wolę wino, ale japońskie piwo Yebisu to coś wyjątkowego, bardzo je lubię i dlatego musiałam wybrać się do Yebisu Garden Place.

Zanim przejdę do meritum, dwa słowa o nazwie. Piszemy „yebisu”, ale mówimy „ebisu”. W XVI wieku portugalscy misjonarze zaczęli zapisywać głoskę e jako ye (tak ją słyszeli, a i sami Japończycy wymawiali ją kiedyś inaczej niż obecnie) i tak się przyjęło. Później nawet sami Japończycy stosowali taki zapis. Stąd też wzięła się np. „zagraniczna” nazwa japońskiej waluty – yen, po polsku jen. W Japonii mówimy en.

Ze stacji kolejowej Ebisu można dojść na miejsce zadaszonym pasażem „Ebisu skywalk”, w którym zainstalowano także ruchome chodniki, więc przemieszczamy się dość szybko i bez wysiłku.

Yebisu Garden Place to kompleks biurowo-handlowo-usługowo-mieszkalny wybudowany w 1994 roku na miejscu dawnego browaru Sapporo, w którym produkowano piwo Yebisu. Obecnie na terenie kompleksu znajduje się główna siedziba firmy, natomiast zakład produkcyjny został w 1988 r. przeniesiony do prefektury Chiba.

Zbliżamy się do Yebisu Garden Place.

To już na terenie kompleksu.

Aleja prowadząca do zadaszonego placyku.

Poza tym jest tu mnóstwo różnych kawiarni i restauracji, są apartamentowce, dom towarowy Mitsukoshi, muzeum piwa Yebisu i wysoki na 167 metrów biurowiec z tarasem widokowym.

Aleja z wcześniejszego zdjęcia widoczna jest w głębi. Po prawej - dom towarowy Mitsukoshi, a po lewej - dolna część biurowca-wieży.

W tym zameczku mieszczą się dwie restauracje i bar firmowane przez słynnego francuskiego szefa kuchni Joëla Robuchon. Budynek przypomina mi Zamek Ostrogskich w Warszawie ;)

Sapporo jest jednym z pięciu największych producentów piwa w Japonii, a pozostałe cztery to, w kolejności alfabetycznej, Asahi, Kirin, Orion i Suntory. Oprócz wielkiej piątki, w każdej z 47 prefektur działają liczne małe browary produkujące piwa rzemieślnicze.

Początki browaru Sapporo sięgają lat 80. XIX wieku. W 1889 r. wybudowano nowoczesny browar w miejscu, które obecnie znajduje się w środku Tokio, a ówcześnie leżało pośrodku pól nieopodal linii kolejowej. Pierwsze piwo Yebisu trafiło do sprzedaży w 1890 r. Było całkowicie „piwem niemieckim”, ponieważ produkty i urządzenia niezbędne do produkcji przywieziono z Niemiec, a nad produkcją czuwał niemiecki piwowar. Od samego początku zostało wysoko ocenione i cieszyło się taką popularnością, że pojawiły się podróbki.

Pierwsze piwo z 1890 r.

Piwo z 1908 r. z nową etykietą i jeszcze z korkiem.

Piwo z 1912 r. już z kapslem.

Makoshi Kyōhei

W 1892 r. na 41 lat prezesem firmy został Makoshi Kyōhei (馬越恭平), dzięki któremu nastąpił szybki rozwój browaru. Makoshi położył nacisk na strategię sprzedaży – był bardzo pomysłowy, m.in. otworzył w 1899 r. pierwszą w Japonii piwiarnię „Ebisu Beer Hall”. Wprowadzał najnowsze technologie, kształcił kadry, nie szczędził wysiłków by podnosić jakość piwa. Jego działania zaowocowały Złotym Medalem na paryskim EXPO w 1900 r. i Grand Prix na EXPO w Saint Louis cztery lata później. Nazywano go „królem piwa”.

Szyld, ok.1900 r.

Szyldy z początków XX wieku.

"Plakaty z pięknością" z 1930, 1931 i 1933 r. No proszę, już wtedy wykorzystywano w reklamie roznegliżowane kobiety ;-)

W czasie II wojny światowej piwo stało się towarem reglamentowanym, a z etykiet zniknęły wszelkie nazwy własne. Piwo było po prostu piwem, a nie np. piwem Yebisu. Browar ucierpiał bardzo podczas nalotów w 1945 r., ale już w następnym roku udało się wznowić produkcję.

Butelki z 1943 r. Na etykietach napisano po prostu piwo.

Piwo Yebisu powróciło na rynek dopiero w grudniu 1971 r. po 28 latach nieobecności. Zawierało 100% słodu bez żadnych dodatkowych składników takich jak ryż, kukurydza czy skrobia, chmiel aromatyczny z Bawarii, było typu niemieckiego i zostało zaliczone do piw premium.

A jakie jest pochodzenie nazwy piwa?

Otóż, Ebisu to jeden z siedmiu japońskich bogów szczęścia. Zajmuje się rybołówstwem, jest także patronem pomnażania bogactwa. Przedstawiany jest z wędka w prawej ręce i doradą w lewej (dorada, po jap. tai, to ryba jedzona przy uroczystych okazjach).

Na etykiecie piwa znajduje się wizerunek bóstwa Ebisu, właśnie z wędką i rybą. Podobno raz na kilkaset butelek (tylko butelek, puszek to nie dotyczy) trafia się tzw. szczęśliwy Ebisu z dodatkową rybą w koszu, który za nim stoi. 

Szczęśliwa butelka.

Zbliżenie na etykietę. Dodatkowa ryba w koszu macha ogonem.

Wejście do muzeum

Po zwiedzaniu degustacja. Przepraszam za ten nieestetyczny wygląd pianki, ale przypomniałam sobie o zdjęciu dopiero po upiciu kilku łyków.

I jeszcze kilka ciekawostek związanych z piwem Yebisu:

- W 1928 r. nazwa Ebisu po raz pierwszy pojawiła się jako nazwa miejscowa.

- W 1904 r. butelka piwa kosztowała 20 senów (1 jen = 100 senów, obecnie seny nie są używane) podczas gdy popularna miska zupy z makaronem gryczanym kosztowała 2 seny.

- Dla upamiętnienia narodzin piwa Yebisu (25 lutego 1890 r.) od 2012 r. dzień 25 lutego jest dniem piwa Yebisu. 

- W reklamach piwa Yebisu wykorzystywany jest utwór „Harry Lime Theme” skomponowany przez Antona Karasa do filmu „Trzeci człowiek”.

Zanim wjechałam na taras widokowy pospacerowałam po terenie Yebisu Garden Place i natknęłam się na takie różności:

Nie mam pojęcia co to za roślina, ale wygląda cudnie. Czy ktoś rozpoznaje?

Tu można napoić swojego pupila.

Co to może być? Stoi obok siedziby Sapporo Breweries i muzeum piwa Yebisu.

Nieduży chram poświęcony bóstwu Ebisu.

Piwiarnia z ciekawym zegarem.

A teraz zostawiam Was już z panoramą Tokio widzianą z 38. i 39. piętra biurowca. Niestety zachmurzyło się i powietrze nie było zbyt przejrzyste. Tylko uważajcie, żeby nie zakręciło Wam się w głowie ;-)