Ume i sakura

W tym roku udało mi się wyskoczyć na hanami. I to nie jeden raz :) Nacieszyłam się nie tylko kwitnącymi wiśniami, ale też i wcześniejszymi śliwami.

Początek roku, styczeń-luty, to pora ume. Zawsze nazywałam je śliwami, ale od jakiegoś czasu spotykam się z określeniem morela. Zdaje się, że tak wynika z systematyki. Prunus mume: rodzaj śliwa, gatunek morela japońska. Dla mnie jednak pozostanie śliwą :)

W poprzednim wpisie o skansenie wspomniałam o parku Koganei. To rozległy park, 80-hektarowy. Na jego terenie znajduje się m.in. gaj śliwowy (czy tak się mówi?), w którym rośnie 27 odmian, a wszystkich drzew jest około 90.

Pierwsze odmiany śliw zakwitły już na początku stycznia. Ja byłam w parku prawie w połowie lutego, więc już pod koniec sezonu, ale i tak jeszcze kwitło wiele odmian. Można było nie tylko nacieszyć oczy, ale także porównać odmiany (różne kolory kwiatów, inny kształt, wielkość, itp.). Na drzewach wiszą tabliczki z nazwami odmian, więc zadanie jest ułatwione. Takie tabliczki spotyka się również na drzewach rosnących poza parkami. Nie jestem dobra w rozpoznawaniu roślin, więc bardzo mi się te oznaczenia podobają.

 

Po śliwach nadchodzi pora wiśni.

Według oficjalnych doniesień sakury zakwitły w Tokio 29 marca, o 5 dni później niż w przeciętnym roku, a pełny rozkwit osiągnęły 4 kwietnia. Moje zdjęcia są z 2 i 7 kwietnia. 

Są oczywiście odmiany wczesne, np. kawazuzakura, która kwitnie już w lutym, ale dzisiaj nie o nich.

Kwitnące sakury również podziwiałam w parku Koganei, który zalicza się do znanych miejsc na hanami. Na terenie parku rośnie 1400 drzew wiśniowych około 50 odmian. Z tego około 400 drzew tworzy „ogród wiśniowy” o powierzchni 2,9 ha. Większość drzew została posadzona w 1954 roku przy okazji tworzenia parku Koganei.

W tym roku nie obowiązywały żadne ograniczenia i można było piknikować do woli. Co też ludzie czynili.

Niektórzy piknikowali tradycyjnie, siedząc pod drzewami w większych grupach, z jedzeniem, piciem i zachowując się dość głośno. Inni spędzali czas aktywnie: na grze w badmintona czy odbijaniu piłki w grupie (taka siatkówka w kółeczku). Dla wielu młodych ludzi to była randka pod wiśniami.

Pewien starszy pan, dałabym mu 60-70 lat, spał na macie piknikowej – prawdopodobnie odsypiał zmęczenie i alkohol, którym wcześniej zapewne wznosił toast za kwitnące sakury. Ale nie żeby się upił, to była tylko jedna mała puszeczka highballu. Po jakimś czasie usiadł, pooglądał okolicę, a kiedy słońce zaczęło zachodzić i znikać za drzewami, i zapaliły się reflektory (w czasie kwitnienia wiśni po zmierzchu włączają oświetlenie drzew o zmieniających się kolorach), starszy pan wyjął aparat fotograficzny (nie telefon, mały aparat cyfrowy) i zrobił kilka zdjęć nie zapominając oczywiście o selfie. Na koniec pochował rzeczy do torby, wytrzepał i zwinął matę, i poszedł sobie.

Różne są sposoby na hanami ;-)

 

Sakury przekwitły, kwiaty opadły, a drzewa pokryły się liśćmi. Gdyby komuś zamarzyło się teraz nagle hanami, to musiałby pośpiesznie udać się na Hokkaido – tam zakwitną na początku maja.