Przeprowadzka – jak wygląda i ile kosztuje?

Znalezienie, a właściwie wybranie firmy przeprowadzkowej to niełatwe zadanie. Firm jest dużo, oferowane usługi różne, ceny też, więc ciężko się zdecydować. Ale jeśli zależy nam przede wszystkim na niskiej cenie to wybór jest prosty. Konkurencja spora, więc firmy często dają upusty.

Tutaj znowu chciałabym uprzedzić, że nie wiem jak firmy przeprowadzkowe traktują klientów obcokrajowców, nie wiem czy są firmy specjalizujące się w obsłudze obcokrajowców i czy łatwo obcokrajowcowi się przeprowadzić.

Kiedy przeprowadzałam się z Shikoku do Tokio, mieliśmy trochę więcej czasu i mogliśmy spokojnie szukać firmy przeprowadzkowej. Po wstępnym rozeznaniu cen wysłaliśmy zapytania do kilku firm. Następnie umówiliśmy się na spotkanie z dwoma. Przedstawiciel pierwszej zaoferował dość atrakcyjną cenę, ale pod warunkiem, że zdecydujemy się od razu i odwołamy – w jego obecności – spotkanie z drugim przedstawicielem. Cóż było robić, mąż zatelefonował i odwołał. Ostatecznie jednak byliśmy z tej firmy bardzo zadowoleni i z ceny też.

Z kolei przeprowadzka w obrębie Tokio wymagała od nas szybkiego działania i czasu na wybór firmy mieliśmy bardzo, bardzo mało. Jeśli mnie pamięć nie myli, tym razem szukaliśmy inaczej. Na specjalnej stronie internetowej, po podaniu planowanej daty przeprowadzki i wpisaniu skąd dokąd chcemy się przeprowadzać, system podawał oferty różnych firm. Pamiętam, że zaskoczyła mnie szybkość reakcji. Po kliknięciu „pokaż oferty”, natychmiast dostaliśmy kilka ofert. I to natychmiast to naprawdę było natychmiast – kwestia kilku-kilkunastu sekund.

Jedna z firm mogła przysłać do nas przedstawiciela bodajże w ciągu godziny. I rzeczywiście, przyszedł po godzinie, popatrzył, zadał kilka pytań, przygotował szczegółową ofertę, wydrukował i po sprawie. Tempo zawrotne, właściwe stolicy ;-))

Cena nie była może aż tak atrakcyjna, jak byśmy sobie życzyli, ale ze względu na ograniczenia czasowe zdecydowaliśmy się. Poza tym była to ta sama firma, która przeprowadzała nas wcześniej z Shikoku, więc wiedzieliśmy co i jak.

Podczas spotkania przedstawiciel wyraźnie ucieszył się słysząc, że pasuje nam poniedziałek a nie weekend i oznajmił, że mają tego dnia luz. Ale jak przyszło co do czego, tzn. do dnia przeprowadzki, to okazało się, że wysłali do nas ekipę z oddziału w sąsiedniej prefekturze z miasta oddalonego o ponad 100 km (!).

Dostaliśmy też gruby (ponad 100 stron) informator/katalog przeprowadzkowy i mogliśmy rozpocząć przygotowania.

Maskotką tej firmy jest panda, ale ta z okładki katalogu wygląda trochę przerażająco ;-)

 

Co zawiera taki katalog?

>Informacje o firmie, jej osiągnięciach, podejściu do klienta, itp.

>Opis procesu przeprowadzki, szczegóły poszczególnych planów przeprowadzkowych, wskazówki jak prawidłowo spakować kartony, listę zadań do wykonania przed przeprowadzką i po niej wraz z procedurami typu wymeldowanie się, zameldowanie, zmiany w dokumentach, gazownia, wodociągi, itp.

>Standardową umowę przeprowadzkową.

>Informacje o gadżetach firmowych wraz z cenami, bo może ktoś chciałby sobie na pamiątkę zakupić skarpety, ręcznik albo termos ze znaczkiem firmowym.

>Pozostała część to właściwie katalog usługowo-sprzedażowy oferujący wszystko to, co może być przydatne w nowym miejscu.

Tabliczka z nazwiskiem? Proszę bardzo, są rozmaite. Nowy klimatyzator? Pralka? Lodówka? Telewizor? Rower? Łóżko? Zasłony? Garnek do gotowania ryżu? Nie ma sprawy.

Chcesz się pozbyć biżuterii, markowych ciuchów, komputera i tym podobnych rzeczy? Bez problemu. Firma odkupi je po dobrej cenie. Pomoże też w sprzedaży samochodu, przewiezie w komfortowych warunkach twojego czworonożnego pupila, pomoże w zakupie i instalacji internetu.

Nie korzystałam z tych usług, więc nie wiem czy to tylko na papierze tak wspaniale wygląda. Zastanawiałam się co prawda na zakupem pralki i klimatyzatora, ale ostatecznie zrezygnowałam, między innymi ze względu na cenę – udało mi się znaleźć tańsze w innym sklepie.

Z kategorii ciekawostek typu „co kraj to obyczaj”: można też zamówić druk kartek pocztowych informujących o przeprowadzce, które wysyła się w Japonii (a przynajmniej do niedawna wysyłało) w hurtowych ilościach do znajomych czy do współpracowników, a także podarunki przeprowadzkowe tańsze lub droższe (np. ściereczki kuchenne, mydełka, ręczniki), którymi obdarowujemy najbliższych sąsiadów w nowym miejscu.
 

Po lewej przykłady kartek, a po prawej tańsze zestawy prezentowe po 500 jenów.

Chociaż z tymi prezentami to nie wiem jak teraz jest. Kiedyś po przeprowadzce chodziło się z drobnym prezentem przywitać do sąsiadów po obu stronach mieszkania na naszym piętrze i niższym plus tych bezpośrednio pod nami, czyli w sumie do pięciu. Ale czasy się zmieniły i Japończycy stali się nieufni albo może raczej wolą nie mieć kontaktów z innymi. Kiedy przeprowadziliśmy się z Polski na Shikoku, mąż obszedł sąsiadów, ale nikt mu nie otworzył. Przy którejś próbie listonosz mu wyjaśnił, że zwłaszcza w mieszkaniach na wynajem ludzie nie reagują na wizyty sąsiadów/obcych. W Tokio już nie poszliśmy z wizytą osobistą tylko wrzuciliśmy do skrzynek sąsiadów „list powitalny”, bo jednak głupio nam było tak po prostu zamieszkać i nic nie zrobić.

Wracajmy do przeprowadzki.

Wybraliśmy jedną z tańszych opcji, więc musieliśmy spakować się sami. Dostaliśmy w ramach opłaty 10 dużych i 20 małych kartonów, taśmę, 2 torby na futony (materace do spania), 5 kartonów z wieszakiem (do powieszenia ubrań). Niestety papier i folię bąbelkową musieliśmy załatwić we własnym zakresie. Przy przeprowadzce z Shikoku do Tokio dostaliśmy za darmo i kartony, i folię, i papier w tak dużych ilościach, że nie wykorzystaliśmy wszystkiego.

Kartony miały nadrukowane nazwy pomieszczeń i przedmiotów. Wystarczyło więc po zapakowaniu tylko pozaznaczać do którego pomieszczenia ma być wstawiony karton i co zawiera. Przyspieszało to całą akcję pakowania.

 

Droższe opcje przewidują pakowanie całego dobytku, rozpakowanie w nowym miejscu, usługę sprzątania całego mieszkania/domu, pakowanie tylko naczyń, itp., więc w przypadku najdroższej praktycznie nic nie trzeba robić samemu.

Ekipa miała dojechać między 8.00 a 8.30, ale sporo się spóźniła, bo jak już wspomniałam wcześniej jechali do nas z daleka. Oczywiście zostaliśmy poinformowani telefonicznie o spóźnieniu i wielokrotnie przeproszeni. Miało przeprowadzać nas dwóch pracowników, ale przyjechało trzech, w tym młoda dziewczyna chyba dopiero przyuczająca się, bo pracowała według wydawanych poleceń i sporo jej podpowiadano co i jak. Ekipa przyjechała, rozejrzała się po naszym spakowanym mieszkaniu i poszła ustawiać ciężarówkę na malutkim placyku przed domem. Mimo posiadanych umiejętności manewrowania w wąskich uliczkach nie udało im się wjechać jak planowali pod same drzwi. Zastawili dojazd do budynku, ale tutaj pod tym względem wszyscy są wyrozumiali i nie złoszczą się, gdy trzeba zaczekać na odblokowanie drogi.

Ekipa zastanawia się jak ustawić samochód.

W następnej kolejności ekipa zabezpieczyła futryny, ściany, podłogę oraz meble i zabrała się za wynoszenie kartonów i mebli. Pracowali szybko i sprawnie. Na koniec wynieśli lodówkę i pralkę. Cały czas z dbałością, żeby nie uszkodzić podłogi ani ścian. Po zapakowaniu wszystkiego, na klapy ciężarówki została w naszej obecności założona plomba.

 

 

Acha, zanim ekipa odjechała sprawdziliśmy wspólnie czy nic nie zostało uszkodzone przy wynoszeniu bagaży. Odkryliśmy jedno zadrapanie (kawałek naderwanej tapety) na ścianie nad schodami w korytarzu. Niewielki, ale jednak był. Uszkodzenie zostało sfotografowane przez obie strony i umówiliśmy się, że jeżeli agencja nieruchomości zażąda od nas odszkodowania, to firma przeprowadzkowa je pokryje. Agencja nieruchomości wypatrzyła uszkodzenie, ale na szczęście okazało się, że wystarczy przykleić naderwaną tapetę i nic nie będzie widać. Kosztowało to 550 jenów – drobiazg, ale zwrot od firmy przeprowadzkowej zgodnie z obietnicą dostaliśmy.

Kiedy dotarliśmy na nowe mieszkanie, ciężarówka już czekała. Komisyjnie sprawdziliśmy plombę – nie wykazywała oznak otwierania. Znowu zabezpieczono ściany na korytarzu budynku, a w mieszkaniu ściany i podłogi. Tym razem ekipa miała utrudnione zadanie, bo musiała wnosić bagaże na drugie piętro (bez windy) po dość wąskich schodach.

Zapomniałabym. Pewnie pamiętacie, że w Japonii obowiązuje zwyczaj zdejmowania butów przed wejściem do domu. I panowie przeprowadzkowi (pani też) wchodząc do mieszkania buty zdejmowali, a wychodząc zakładali ponownie. Niezależnie czy byli z pustymi rękami czy wnosili/wynosili np. lodówkę. Dodatkowo zanim zaczęli wnosić bagaże do nowego mieszkania zmienili skarpetki na nowe/czyste. O czym zostaliśmy poinformowani. A może nawet pokazywali nam te skarpetki – już nie pamiętam.

Kartony ustawiane były na specjalnej tkaninie rozłożonej na podłodze. Meble poustawiano nam we wskazanym miejscu. Kiedy jeszcze w trakcie wnoszenia bagażu zmieniłam zdanie i poprosiłam o przestawienie szafy nie było narzekania, że jestem niezdecydowana.

W opłatę wliczona była usługa drobnych czynności, tzw. usługa 10-minutowa, czyli np. zamontowanie oświetlenia górnego, zawieszenie zasłon.

Podobał mi się sposób ustawiania lodówki. We wskazanym miejscu najpierw położono dwie długie listwy-podkładki pod nóżki, na nich ustawiono lodówkę, upewniono się czy dobrze stoi i wtedy dopiero usuwano podkładki. Podkładki były szerokie, więc było pole manewru. Nie było suwania lodówką bezpośrednio po podłodze. Pamiętam jak w Polsce podczas przeprowadzki do świeżo wyremontowanego mieszkania młodzieniec ustawiający lodówkę porysował mi nową podłogę, bo twierdził, że każda lodówka ma ruchome nóżki i na tych nóżkach się ją przesuwa. No ale widocznie moja lodówka miała te nóżki w nienajlepszym stanie i podłoga się porysowała. Oczywiście to była wina lodówki, nie młodzieńca ;-)

Operacja wnoszenia również przebiegła sprawnie i szybko. Niepotrzebne kartony i inne śmieci ekipa zabrała ze sobą. Całą resztę kartonów po opróżnieniu można zwrócić firmie przeprowadzkowej, ale tym razem była to usługa dodatkowo płatna, więc wolałam wyrzucić je sama, co szczerze mowiąc sprawiło mi trochę kłopotu, bo papier zabierają tylko dwa razy w miesiącu. Przy przeprowadzce z Shikoku do Tokio zwrot kartonów był bezpłatny. Wystawiało się związane kartony przed dom, informowało o tym firmę przeprowadzkową i kartony znikały nie wiadomo kiedy.

Zapewne wiecie, że w Japonii nie daje się napiwków. Ale w przypadku przeprowadzki można ekipie podziękować za dobrą pracę wręczając drobną kwotę. Jeśli mnie pamięć nie myli, to dwóm pracownikom daliśmy po 1000 jenów, a szefowi – 2000. Niedużo, ale zgodnie z obowiązującymi stawkami.

Na zakończenie cała ekipa przyszła się pożegnać i na tym przeprowadzka się zakończyła.

Ile to wszystko kosztowało? 50 tysięcy jenów. Utargowaliśmy około 5 tysięcy powołując się na wcześniejsze korzystanie z usług tej firmy.

Z kolei przeprowadzka z Shikoku do Tokio kosztowała 194.400 jenów. Wliczona była usługa pakowania naczyń (mamy bardzo dużo kieliszków do wina, których wolałam wtedy nie pakować sama) i drobiazgów kuchennych, a także usługa odbioru kartonów po przeprowadzce.

Generalnie sprawnie, profesjonalnie, miło, z dbałością o ściany, podłogi i sam bagaż oczywiście też. Wszystko dojechało w całości.

(Kurs średni z dn. 9 VIII: 100 JPY = 3,5 PLN)

Większość zdjęć to sfotografowany katalog, a zdjęcia w katalogu były niezbyt dobrej jakości :(