Spacer po Nihonbashi

Dzisiaj pospacerujemy po okolicach mostu Nihonbashi. Nie, nie wróciłam do zwiedzania Tokio, nadal mamy się powstrzymywać od wychodzenia z domu bez potrzeby, więc nie jeżdżę po mieście, ale przeszukałam swoje zasoby fotograficzne i znalazłam zdjęcia z zeszłorocznego wrześniowego spaceru, których jeszcze nie pokazywałam.

Most Nihonbashi, oczywiście na rzece Nihonbashi:), to dość ważne miejsce i popularne wśród turystów. Został wybudowany w 1603 roku jako element planu porządkowania sieci dróg przygotowanego przez szoguna Tokugawa Ieyasu. Rok później zdecydowano, że most będzie stanowił punkt początkowy gokaidō, czyli pięciu głównych szlaków, które rozpoczynały się w Edo (dawna nazwa Tokio), a kończyły m.in. w Kioto czy Nikkō.

Pierwotnie przez długi czas most był drewniany i niestety nie oparł się pożarom, które bardzo często wybuchały w Edo. Do 1868 roku płonął 10 razy, w tym 8 razy spalił się doszczętnie.

Na początku okresu Meiji (1868-1912) w miejsce drewnianego wybudowano most kamienny. Obecny most, również kamienny, w stylu renesansowym ukończono w kwietniu 1911 roku. Ma 49 metrów długości i 27 szerokości. W 2011 roku obchodził stulecie i z tej okazji pod koniec 2010 roku przeprowadzono jego wielkie czyszczenie. 

Kiedy podchodzimy w pobliże mostu, w oczy rzuca się przede wszystkim autostrada przebiegająca nad nim. Co prawda wisi na niej napis Nihonbashi, ale i tak most zauważamy dopiero po chwili zdezorientowania. Autostradę wybudowano w 1963 roku w związku z Igrzyskami Olimpijskimi Tokio 1964.

Most zdobią brązowe posągi mitycznego zwierzęcia zwanego kirin (jego pojawienie się uważane jest za dobry znak) i lwów.

Lew opiera łapę na herbie Tokio.

Kiedyś po środku mostu stał kandelabr (?) wyznaczający kilometr zerowy, ale w 1972 roku przeniesiono go na skwerek obok mostu, a na jego miejsce w nawierzchni drogi umieszczono płytę z napisem „Drogowy punkt zerowy Japonii”. Autorem napisu jest ówczesny premier Satō Eisaku (1901-1975, notabene jedyny do tej pory japoński zdobywca Pokojowej Nagrody Nobla). Replikę tej płyty również umieszczono na skwerku. Obok stoją też tablice z podanymi odległościami do wybranych miast.

Dawny kandelabr wyznaczający kilometr zerowy.

Replika płyty umieszczonej w nawierzchni drogi.

Tablica z odległościami do różnych miast. Np. Chiba - 37 km, Niigata - 344 km, Sapporo - 1156 km.

A to skwerek z kandelabrem i płytami kilometra zerowego.

 

Wzdłuż rzeki od mostu Nihonbashi do sąsiedniego Edobashi działał targ rybny aż do 1923 roku, kiedy to po wielkim trzęsieniu ziemi został przeniesiony do Tsukiji (działał tu do października 2018 roku, następnie przeniesiony do Toyosu na sztuczną wyspę w Zatoce Tokijskiej). Pierwotnie rybacy z niedalekiej wysepki Tsukuda położonej w ujściu rzeki Sumida sprzedawali prosto z łodzi pozostałości z dostaw dla szoguna i daimyō (pan feudalny). Stopniowo targ rozwijał się i rozrastał. Stał się jednym z gwarniejszych i tętniących życiem miejsc Edo. Transakcje przeprowadzano na łodziach, a następnie towar przenoszono do sklepów usytuowanych na nabrzeżu i tam sprzedawano.

W 1954 roku dla upamiętnienia dawnego targu rybnego, obok mostu wśród zieleni ustawiono posąg Otohime i tablicę informacyjną. (Otohime to córka władcy mórz, jedna z mieszkanek legendarnego podwodnego zamku Ryūgū.) 

Ale Nihonbashi to nie tylko rzeka i most. Tak nazywa się również spory kwartał w północnej części dzielnicy Chūō przylegający do rzeki i mostu. Znajdują się tu m.in.: Tokijska Giełda Papierów Wartościowych, główna siedziba Banku Japonii, firmy farmaceutyczne, obiekty handlowe. Jednym z takich obiektów handlowych jest słynny dom towarowy Mitsukoshi. Początki działalności handlowej, pod inną jeszcze nazwą, sięgają XVII wieku. Jako dom towarowy Mitsukoshi (pierwszy dom towarowy w Japonii!) rozpoczął działalność pod koniec 1904 roku.

W Nihonbashi znajduje się ich główny sklep. Obecny budynek pochodzi z 1935 roku, a w 2016 roku został uznany za ważny zabytek kultury.

Przed głównym wejściem od 1914 roku witają nas dwa lwy z brązu wzorowane na tych z londyńskiego Trafalgar Square. W tym samym roku zainstalowano też pierwsze w japońskim obiekcie handlowym schody ruchome.

Sufit w holu głównym.

W holu głównym od 1960 roku stoi rzeźba przedstawiająca tennyo – mitologiczną istotę niebiańską płci żeńskiej, która ma symbolizować szczerość, uczciwość – podstawowe zasady, którymi kieruje się firma w stosunku do klientów. Autorem jest Satō Gengen (1888-1963). Wykonanie tego ogromnego dzieła zajęło mu prawie 10 lat! Rzeźba jest wykonana z drewna, a następnie pokryta zdobieniami. Tennyo unosi się nad kielichem kwiatu w otoczeniu iryzujących obłoków.

 

Zbliżenie na tennyo

Wyobraźcie sobie, że w domu towarowym Mitsukoshi można także posłuchać koncertu organowego. W piątki, soboty i niedziele, trzy razy dziennie, o godz. 10.00, 12.00 i 15.00. Organy kinowe produkcji amerykańskiej sprowadzono w 1930 roku; od 1935 roku znajdują się w holu głównym na drugiej kondygnacji.

Spójrzmy jeszcze na ulicę biegnącą od mostu Nihonbashi w stronę domu towarowego Mitsukoshi.

 

A na zakończenie spaceru mały bonus. Zdjęcie z dzisiaj. Komainu (lwy-psy) w chramie też noszą maseczki :)

Spaceruję zazwyczaj bez maseczki, ale w tej sytuacji wchodząc na teren chramu założyłam, bo nie wypadało inaczej ;-)