Lato, lato wszędzie...

...że zacytuję Formację Nieżywych Schabuff :)
Pora deszczowa w Tokio oficjalnie skończyła się 29 lipca, ale już kilka dni wcześniej rozpoczęły się upały. A teraz panują niemalże tropiki - od samego rana słupek rtęci nie spada poniżej 30 stopni, a w ciągu dnia temperatury dochodzą do 35-36. I oczywiście bardzo wysoka wilgotność. Bez klimatyzacji ani rusz.

A skoro lato, to koniecznie trzeba wybrać się na lody. Kto lubi matchę*? Ja uwielbiam, więc jak tylko jakiś czas temu dowiedziałam się o pewnej tokijskiej cukierni serwującej super mocne lody matchowe, od razu wpisałam ją na listę miejsc do natychmiastowego odwiedzenia. *matcha - sproszkowana zielona herbata

Szyld cukierni, a pod nim napis (czerwono-zielony): najmocniejsze na świecie lody z matchą.

Ta cukiernia to Nanaya w dzielnicy Aoyama. Żeby było ciekawiej, oferuje lody z różną zawartością matchi. Dostępnych jest aż siedem poziomów mocy. Poziom pierwszy, najsłabszy, odpowiada podobno tym lepszym lodom z matchą dostępnym na rynku. Poziom drugi zawiera dwa razy tyle matchi co pierwszy. Kolejne poziomy są coraz mocniejsze, aż do siódmego - najmocniejszego na świecie, jak chwali się cukiernia.

Lada z lodami. W pierwszym rzędzie te z matchą, w drugim - inne smaki.

Widoczne poziomy od pierwszego (z lewej) do piątego (z prawej strony).
W górnym rzędzie od lewej: hōjicha, genmaicha*, czarna herbata, gyokuro*, mleczne.

*genmaicha – zielona herbata z dodatkiem prażonego ryżu.

*gyokuro – jedna z droższych zielonych herbat; krzewy okrywa się i przez trzy tygodnie aż do zbiorów rosną w cieniu. Dzięki temu herbata uzyskuje wyjątkowy smak.

Widoczne poziomy od czwartego do siódmego (siódmy to te drugie od prawej).
Nad nimi widoczne m.in. smaki: czarny sezam i mleczne z fasolką azuki.

Wzięłam trzy kulki: poziom czwarty, siódmy i lody z hōjichą (prażoną zieloną herbatą).

Zanim zrobiłam zdjęcie, mąż już zdążył spróbować ;)

Lody są dość drogie: za mój zestaw zapłaciłam 730 jenów (za poziom siódmy doliczają 200 jenów), czyli 25 zł. Dla porównania: opakowanie 200 ml najzwyklejszych lodów z matchą kosztuje w supermarkiecie 4 zł. Ale przyznaję, że warto było tyle zapłacić. Dla mnie: pycha! Bardzo mocne, aromatyczne, lekko cierpkie jak to matcha. I warto zrobić porównanie z innymi poziomami - czuć różnicę. Te z hōjichą też bardzo dobre i stanowiły fajną odmianę po matchi.

Cukiernia jest mała i nie ma możliwości zjedzenia lodów wewnątrz, no chyba że na stojąco, jeśli nie będzie tłoku. Kilka stolików przygotowano co prawda na zewnątrz,  ale w upalny dzień chciałoby się posiedzieć w chłodku. Przemiły sprzedawca podpowiedział nam, że lody wybornie smakują podczas spaceru. Ha, ha, ha! Z pewnością, tylko nie w taki upalny dzień ;-)

Adres cukierni: Tokyo-to, Shibuya-ku, Shibuya 2-7-12 
(東京都渋谷区渋谷2－7－12)

Strona internetowa (tylko po japońsku):  https://nanaya-matcha.com/

 

Fūrin. Zdjęcie z Wikipedii

Fūrin – dzwonek poruszany wiatrem, nierozerwalnie związany z japońskim latem. Zawiesza się go zazwyczaj pod okapem dachu, ale można też w oknie czy innym przewiewnym miejscu. Poruszany wiatrem delikatnie dzwoni, a ten dźwięk w czasach, kiedy jeszcze nie znano klimatyzacji, kojarzył się z przyjemnym chłodem i sprawiał, że lato stawało się znośniejsze. Spotyka się dzwonki metalowe, szklane, ceramiczne.  

Będziecie się pewnie śmiać, ale dźwięk dzwonka fūrin obniża Japończykom temperaturę ciała (!). Przeprowadzono eksperyment z udziałem Japończyków i obcokrajowców. Po 10 minutach siedzenia w pomieszczeniu, w którym panowała temperatura 30 stopni, uczestnicy eksperymentu posłuchali dźwięku dzwonka fūrin. I okazało się, że obcokrajowcom temperatura ciała wzrosła (dźwięk dzwonka ich zrelaksował, co poprawiło krążenie krwi), natomiast u Japończyków obniżyła się. Podobno Japończycy mają zakodowane w głowach, że "dźwięk dzwonka fūrin = zimno" i jak tylko go usłyszą, to mózg reaguje tak, jakby rzeczywiście zrobiło się chłodniej i wysyła odpowiednie sygnały do całego ciała.

Tutaj można posłuchać dźwięku żeliwnego dzwonka fūrin.

 

A teraz coś o autobusach, a właściwie o czapkach :)

Jakiś czas temu zauważyłam w autobusie ciekawą informację. Otóż uprzejmie zawiadamiano pasażerów, że w okresie letnim, od 1 czerwca do końca września, ze wzgledu na wysokie temperatury kierowcy nie będą nosić czapek podczas pracy, i proszono o zrozumienie.

Co prawda czapka jest elementem uniformu, ale czy ktokolwiek zauważyłby jej brak? Pewnie nie. A może jednak tak? W każdym razie na wszelki wypadek zadbano o wizerunek firmy i wywieszono informację. Powiem szczerze, że trochę mnie ona rozbawiła. 

Nie jest ona (ta informacja) jednak całkowicie pozbawiona sensu i podstaw. W Japonii od kilkunastu lat prowadzona jest latem kampania Cool Biz (od słówek cool i business). Ma na celu oszczędzanie energii elektrycznej zużywanej przez klimatyzatory dzięki ustawieniu temperatury w miejscach pracy na 28 stopni Celsjusza. Pracownicy mogą/powinni dopasować swoje stroje do takiej temperatury. Czyli nie muszą nosić krawatów, marynarek, mogą nosić koszule z krótkim rękawem. Kierowca opisanego wyżej autobusu też nie miał marynarki. Co do czapek nie ma odgórnych wytycznych, więc zapewne dlatego zdecydowano się wywiesić ogłoszenie.

Pamiętam, że kiedy prawie 30 lat temu pracowałam w Tokio w firmie handlowej klimatyzacja działała tak mocno, że latem musiałam się dodatkowo ubierać albo okrywać kocem nogi, żeby nie zmarznąć. Mężczyznom było łatwiej, bo i latem nosili garnitury i koszule z długim rękawem.

Teraz rzeczywiście klimatyzacja w wielu miejscach działa słabiej i nawet po dłuższym pobycie w takim pomieszczeniu człowiek nie marznie. Dotyczy to jednak przede wszystkim budynków użyteczności publicznej. W większości sklepów (włączając resturacje i kawiarnie) klimatyzacja działa na pełnych obrotach.

I jeszcze jedna ciekawostka. Dwa dni temu wracałam do domu z zakupów i zauważyłam na ulicy mężczyznę w skafandrze. W pierwszej chwili nie chciałam wierzyć własnym oczom, przecież słońce praży i ledwo można wytrzymać w cienkiej koszulce. Po chwili zauważyłam, że w skafandrze zainstalowane są wiatraczki (!). Pobiegłam do domu i poszukałam w internecie. Okazało się, że to specjalny strój roboczy na lato.

Te wiatraczki wdmuchują powietrze do wnętrza ubrania, które to powietrze osusza pot, który wyprodukujemy. I dzięki temu jest nam chłodno i przyjemnie. Ponoć naprawdę świetnie działa i sprawdza się podczas różnych prac prowadzonych na zewnątrz w upale. 

Wygląda mniej więcej tak (zdjęcie znalezione w internecie):

Na dzisiaj to tyle o japońskim lecie. Ochłodził Was trochę fūrin? :)